Xi'an en Beijing

Hanoi lijkt alweer lang geleden, ook al waren we hier nog maar een week terug. Na Vietnam probeerden we nu als echte flash packers China in acht dagen te doen! Onze eerste bestemming was Xi'an, waar we via een tussenstop in Guangzhou naar toe zijn gevlogen. De shuttlebus van het vliegveld naar het centrum was snel gevonden en bracht ons om de hoek van ons hotel. We mochten niet klagen, met een heuse suite inclusief zithoek en eigen keuken. Enige minpuntje was dat enkele van onze Vietnamese dvd's niet goed werkten op de Chinese dvd-speler.

Mede op aanraden van een collega van Annemarieke hebben we ons de volgende dag gewaagd aan een fietstocht over de oude stadsmuur. Geen geringe onderneming, als je bedenkt dat het ons bijna anderhalf uur kostte! Het is erg bijzonder om te ervaren, mede vanwege de goede staat van de muur. Voor locals schijnt het mogelijk te zijn om een fitness card te kopen, zodat je wanneer je over de muur kan hardlopen of wandelen wanneer je maar wilt. De eerste avond hebben we rondgelopen in het Muslim Quarter, tevens het oudste gedeelte van de stad met smalle steegjes en vele kraampjes. Uiteindelijk gingen we op goed geluk een eettentje binnen. Helaas viel het eten tegen, en dat ook nog eens voor toeristenprijzen. Althans, de Chinese menukaart had toch duidelijk veel lagere prijzen.

De volgende dag stond de grootste trekpleister van Xi'an op het programma, een bezoek aan het Terracottaleger. Omdat we er een sport van maakten om zoveel mogelijk met openbaar vervoer te gaan, zijn we hier met de bus naar toe gegaan. Niet al te gemakkelijk, want in Xi'an is geen enkele Engelse aanduiding te vinden. Uiteindelijk bracht de eerste bus is voor 1 yuan (omgerekend 12 cent) naar het treinstation, vanwaar de volgende "306" toeristenbus naar het museum ging.

Het Terracottaleger is in 1974 bij toeval door een aantal boeren ontdekt, toen zij een put sloegen op hun akkerland. Uiteindelijk bleken er ongeveer 8.000 levensgrote soldaten, paarden en toebehoren ingegraven onder de grond. Bijna een kwart hiervan is inmiddels blootgelegd. De rest laten ze bewust begraven, omdat ze nog niet weten hoe ze de kleuren van de beelden kunnen bewaren. De verf verdwijnt binnen twee weken na het opgraven.
De functie van het terracottaleger was dat de keizer Shihuangdi (Qin dynastie) ook graag in het hiernamaals macht wilde hebben. Het is ongelooflijk hoe gedetailleerd alle figuren zijn, waarvan wordt gezegd dat geen enkel gezicht hetzelfde is.
En de keizer wilde niet alleen een leger, maar eigenlijk alles wat je maar nodig zou kunnen hebben. Waarschijnlijk ligt er daarom een schat aan voorwerpen in zijn graf, maar ze kunnen zijn graf nog niet openen, omdat ze niet precies weten wat de ingang is en er schijnen velen valkuilen incl. een rivier van kwik te zijn. Na een lange dag hebben we ons 's avonds tegoed gedaan aan hot pot. Dit keer gelukkig tegen normale prijzen, en ook nog eens erg lekker! Al hebben we de schildpad maar niet uitgezocht als soepvulling.

De laatste dag in Xi'an hebben we besteed aan shoppen en sight seeing. De stad heeft een enorme hoeveelheid aan winkelcentra, met zowel lokale merken als dure, internationale winkels. Dat laatste had minder onze aandacht; Anne heeft in ieder geval een paar mooie blauwe sneakers van het merk Feiyue gescoord! In de middag hebben een bezoek gebracht aan de Little Goose en Big Goose pagodes. De eerste bleek helaas dicht en de tweede was te ver van de eerste vandaan dus zijn we teruggevallen op de hulp van een taxi, die ons snel ter plekke bracht. Na rondgelopen te hebben in een aangrenzend park, lonkte de bar ons toch wel heel erg en hebben we ons daar weer aangesterkt.

Onze tweede en laatste bestemming in China was Beijing. Via een speciale promotieactie konden we first class vliegen. Niet verkeerd om liggend vanuit je massagestoel bediend te worden! Na een uiterst ontspannen vlucht zijn we vervolgens via trein en metro naar het centrum gegaan. Het laatste stukje bleek toch wat taaier dan verwacht, en met de inmiddels toch redelijk zwaar geworden rugzakken hadden we het al redelijk snel gehad om te proberen van de metro naar het hotel te lopen. Het helpt natuurlijk ook niet als je de verkeerde kant op loopt. Uiteindelijk kwamen we via een taxi toch op bestemming, in een centraal gelegen Hutong. Onze wijk (Noord Dongchen) had meerdere van deze smalle steegjes, hoewel het merendeel in Beijing inmiddels door de overheid is platgegooid. Helaas een van de bijeffecten van de vorige olympische spelen.

Na wat bijgekomen te zijn, hadden we s' avonds met een neef van Mark afgesproken. Maikel woont inmiddels drie jaar in de stad, en heeft zich de komende avonden als een uitstekende gastheer laten zien. Hierdoor hebben we een divers beeld van de stad gekregen, met onder andere een bezoek aan Beihai park (populair uitgaansgebied), The Village (Westerse winkels en bars) en het kunstdistrict.

De volgende ochtend stond de verboden stad op het programma. Vanuit ons hotel zijn we eerst naar een park ten noorden van de verboden stad gelopen, vanwaar we op een heuvel een mooi uitzicht hadden over het hele complex. Weer hebben we ons vergist in de afstanden, want van hieraf om de verboden stad heenlopen naar de hoofdingang bleek een flinke uitdaging. Het gebied zelf was erg druk, met vooral Chinese toeristen. De audiotour hielp ook niet mee, aangezien de gps-functie af en toe redelijk op hol geslagen leek te zijn. Ondanks het imposante terrein bemerkten we allebei een lichtelijke "tempelmoeheid", mede de reden waarom we een bezoek aan het summer palace dit keer hebben laten schieten.

De dag daarop hebben we besteed aan het bezoeken van twee winkelcentra en het 798 kunstdistrict. De eerste was duidelijk westerser georiënteerd, de tweede meer lokaal. In het kunstdistrict hebben we een expositie bekeken van de Chinese kunstenaar Gu Dexin.

De derde en laatste volle dag hebben we gebruikt voor een wandeling over de Chinese muur bij Jinshanling. We hadden erg geluk met het weer, want hoewel de temperatuur was gedaald naar 14 graden, hadden we een heerlijk zonnetje aan een strakblauwe hemel. De muur zelf was in dit gedeelte nog grotendeels oorspronkelijk en vanwege de afstand (3 uur rijden) veel minder druk bezocht. Erg de moeite waard!

Ondanks dat ons bezoek kort was, hebben we toch een hoop indrukken opgedaan. Voor Mark in het bijzonder, aangezien hij nog niet eerder in China was geweest. Zo was de taalbarrière stukken groter dan in de voorgaande landen. Ook opmerkelijk was dat je in veel restaurants apart moest betalen voor servetten, wellicht ook wel verband houdend met het grote gebrek aan aanwezig toiletpapier. Tegelijkertijd zijn er ook veel westerse invloeden, met overal McDonalds, KFC en Starbucks. Wel bijzonder dat ze in de Starbucks vestiging in Xi'an de hele dag kerstmuziek draaiden. En ja, ook de minder frisse zaken zoals rochelende mannen en kinderen die overal te pas en te onpas hun behoefte doen vielen op. Ze hebben zelfs een speciale spleet in hun broek, die zich opent zodra ze ergens neerhurken. En dan zijn er nog de taxichauffeurs die geen nee zeggen, maar indirect duidelijk proberen te maken dat ze geen zin hebben in jouw ritje.

Na ons bliksembezoek hebben we ons in ieder geval voorgenomen om nog eens terug te komen in China en langer de tijd te nemen voor dit indrukwekkende land! Maar we hebben nu eerst nog drie weken Japan in het vooruitzicht, voordat we weer naar Nederland terugkeren.