Langs de kust van Vietnam: Mui Ne, Nha Trang en Ho

Na Mui Ne maken we nu een tocht langs de kust van Vietnam richting Hanoi. Vanwege de vorm van het land is dat ook de meest gebruikelijke manier, al reizen de meeste mensen in tegengestelde richting. De laatste dag van Mui Ne hebben we gebruikt om de lokale highlights te bezoeken: witte en gele zandduinen.

Dit keer hebben we ons opgemaakt voor een zonsopgang bij de duinen, niet alleen vanwege het mooie zonlicht, maar ook om de vele toeristen te ontlopen. Om vijf uur 's nachts pikte een oude jeep ons op voor het ritje van 45 minuten. Alhoewel de snelheidsmeter in geen velden of wegen was te bekennen, hadden we toch het idee dat dit normaal gesproken zeker een half uur langer zou moeten duren. Het laatste stuk legden we te voet af, bepakt met camera's en meerdere lenzen (Mark).

Ondanks het tijdstip waren we zeker niet de enigen. Ook de vele Russen ontbraken niet dit keer, en er werd volop geposeerd. Het uitzicht was zeker de moeite waard, en in ieder geval viel het aantal quads en sleetjes ons erg mee. Terwijl we terugliepen naar de jeep en achterom keken naar de rij mensen bovenop de zandduinen, schoot ons spontaan het lied "Do you come from a land down under" van Men at Work incl videoclip te binnen.

Hoe anders was dit bij de volgende stop, de rode zandduinen. Inmiddels al op een wat schappelijker tijdstip, leek dit op één grote zandbak. Met wat moeite en met behulp van de telelens zijn we er in geslaagd om enkele foto's te schieten zonder al te veel mensen er op. Omdat we, zo'n goede twee maanden op reis verder, inmiddels wel genoeg plantages, werkplaatsen en vissersdorpjes hebben gezien, besloten we hierna dan ook om terug te keren naar ons appartement. Om half acht zaten we heerlijk aan het ontbijt, met pannenkoeken, eieren, sapjes en vers fruit. Een prima bodem voor de busreis naar Nha Trang!

Redelijk op schema kwamen we om 6 uur 's avonds aan in Nha Trang. De stad staat bekend als de grootste en meest populaire strandplaats van Vietnam en bestaat eigenlijk uit twee delen: het strand met toerisme en de commerciële stad. Wij zaten in het eerste gedeelte, met vanuit onze Deluxe room op de achtste etage uitzicht op zee. Zeker de volgende ochtend bleek waarom de stad zo populair is: azuurblauwe zee, grote, witte stranden en bergachtige eilandjes op de achtergrond. Tel daar de temperatuur van een goede dertig graden bij op, en je kunt je ergere plaatsen op aarde voorstellen.

Vanwege het koraal en de vele vissen en zoogdieren is het Nha Trang door Unesco op de werelderfgoedlijst gezet. Duiken en snorkelen is dan ook erg populair, met vele tour operators die hier op inspelen. Omdat wij geen zin hadden in een zuipschuit met dronken toeristen in mouwloze shirtjes van een lokaal biermerk, besloten we met een gerenommeerd duikbedrijf in zee te gaan.

Na wederom een vroege start om half acht, klommen we een half uur later aan boord. Enkelen van de groep gingen daadwerkelijk duiken, maar het merendeel, waaronder wijzelf, was meegegaan om te snorkelen. In totaal deden we twee plekken aan, en het uitzicht was werkelijk prachtig. Het is erg bijzonder om op nog geen halve meter diepte zoveel verschillende soorten koraal en vissen te zien (vissen met zebrastrepen, paarsblauwe vissen, vissen met panterprint en nog veel meer). Na een uitgebreide lunch aan boord, gingen we dan ook voldaan en tevreden terug naar de stad.

De hoeveelheid Russen was in Nha Trang iets minder groot dan in Mui Ne, we werden dit keer dan ook niet in het Russisch aangesproken in de restaurantjes. Wel was er volop keuze in westers eten, iets waar wij ook wel oren naar hadden, ondanks al het heerlijke Vietnamese eten. Toch blijft het bijzonder om met ruim dertig graden aan het Weissbier en bockwurst te zitten!

Nadat we enkele boeken verder waren, aan onze nieuwe verslaving van het volgen van American Idols 11 hadden toegegeven en we ook de lokale sushibar hadden uitgeprobeerd, was het tijd om naar onze volgende bestemming te reizen. Vanuit HCMC hadden we voor $50 p.p. een open-bus ticket aangeschaft, die ons helemaal naar Hanoi kon brengen, in meerdere etappes van in totaal 2.000 km. Het stuk van Nha Trang naar Hoi An was de eerste van twee etappes met een slaapbus. Het leek ons een goede testcase om te zien of we het stuk van 14 uur tussen Hue en Hanoi ook op die manier zouden doen. Hoewel je de stoeltjes vrijwel horizontaal kon plaatsen, waren we er eigenlijk binnen 10 minuten al uit: volgende keer vliegen we!

Hoi An ligt ongeveer halverwege Noord en Zuid aan de kust. Het centrum van de stad bestaat uit vijf wijken, verbonden aan de tijd toen de stad nog een belangrijke haven was. Je ziet dan ook veel Chinese, Japanse en Franse invloeden terug. De havenfunctie is inmiddels overgenomen door Danang en Hoi An heeft zich gespecialiseerd in het toerisme. Die zijn er dan ook meer dan genoeg. Toch maken de stad en haar inwoners een vriendelijke indruk. De lokale attractie hier vormen de kleermakers. Er is een hevige competitie, dus kan je er op rekenen vaak te worden aangesproken.

Wij hadden een hotel geboekt op Cam Nam eiland, op ongeveer een kwartier lopen van het centrum. De kamer was prima, helaas hield de haan van de buren ons goed uit onze slaap. Toen de buren aan de andere kant van de kamer het ook nog eens nodig vonden om op zondag om 6 uur 's ochtends een eigen housefeestje te houden, vonden we het de hoogste tijd worden om onze kamer te wisselen voor iets beters. Deze blog schrijven we dan ook vanaf ons double king size bed.

Na de goede ervaring in Laos hebben we ons hier ook gewaagd aan een kookcursus. Deze begon 's ochtends vroeg met een bezoek aan de markt. De Vietnamese keuken is erg gebalanceerd en, net als de Japanse keuken, geobsedeerd met verse producten. Vanaf een uur of vier 's ochtends brengen de vissers hun vangst binnen. Vrij snel daarna brengen de boeren hun fruit, kruiden en groentes mee.

Na een uitgebreide uitleg over alle producten op de markt, keerden we terug naar de kookschool, waar we uiteindelijk klassikaal vijf gerechten hebben gemaakt. Onze favoriet was de verse loempia, die we rolden in rijstpapier. De inhoud bestond onder andere uit gebraden varkensvlees, garnalen, rijstnoedels, groentes en verse kruiden. We hebben het kookboek ook geschaft, dus daar gaan we thuis in ieder geval mee aan de slag.

Na 2,5 maanden zijn we volledig in de reis- en ontspanmodus gekomen. In plaats van ons druk te hoeven maken over projecten en deadlines, staan nu vragen centraal als: "Wat gaan we eten?", "Waar willen we naar toe?" en "Hoe gaan we er komen?". Daarnaast lezen we ook veel boeken, waarbij Mark een waar leesmonster kan zijn. Gelukkig zijn er meer dan genoeg plaatsen waar je tweedehands boeken kunt ruilen. Meer dan ooit tevoren is er vrijwel overal wifi, zodat ook Nederland niet al te ver weg is. En gelukkig kunnen we het ook nog steeds goed met elkaar vinden, dus de trouwplannen zijn nog veilig!

Morgen nemen we de bus naar Hue, dit keer een hopelijk korte rit van vier uur. Daarna zullen we verdergaan naar Hanoi en Halong Bay. Meer daar over in een volgende update!