Kampot, HCMC & Dalat

Zoals eerder geschreven, zijn we vanuit Phnom Penh met de bus naar het zuid-Cambodjaanse kustplaatsje Kampot gegaan. Met vertraging, want de toch al veel te late bus bleek na het volladen ook nog eens kapot te zijn, dus zijn we alsnog met een aftands & kleiner busje vertrokken, gelukkig was het maar 4 uur rijden.

In Kampot aangekomen hadden we nog meer pech, want bijna alle hotels/guesthouses die wij wel wat vonden waren vol en dus eindigden we in een kamer zonder ramen (met airco dat dan weer wel) en werd Anne ziek zodat we ook nog eens veel te veel tijd in die depressieve kamer moesten doorbrengen.

Na een paar dagen konden we dan toch een tour maken, jammer genoeg niet naar de Franse spookstad op Bokor Hill, want dat is sinds de start van de bouw van een luxe resort incl casino niet meer de moeite waard, maar naar een oude tempel in een grot, de countryside, een peperboerderij, een zoutfabriek en het kustplaatsje Kep (a.k.a. Kep-sur-mer).

De tuktuk chauffeur was tevens onze gids, wat uiteraard een wat hogere prijs rechtvaardigde. Helaas kon hij bij onze eerste bestemming niet mee, omdat hij de tuktuk moest bewaken. Gelukkig was de tempel van Phnom Chhnok, gebouwd in een druipsteengrot, niet moeilijk te vinden. De volgende bestemming was een peperboerderij. Daar bleek de meerwaarde van onze gids pas goed: "daar is een bord en daarop kun je lezen hoe peper verbouwd wordt, daar is een toren waar je op kan klimmen om een foto te maken, daar staan de peperplanten waar je doorheen kan lopen en 1 pepertje mag proeven en verder kun je hier een beetje rondlopen." Ahaaa!

De volgende dag zijn we met de bus naar Vietnam vertrokken met als eindbestemming Ho Chi Minh City. Ook hier hadden we weer behoorlijk wat vertraging, want de overstap in Ha Tien (net over de grens) duurde 2 uur. Na het lange wachten gingen we met een minibus verder naar Can Tho. Onderweg stopten we regelmatig om extra Vietnamese passagiers op te pikken en af te zetten EN om de bijrijder van snacko's te voorzien, de toeristen (wij dus) kregen met veel moeite 1 plaspauze. In Can Tho moesten we weer overstappen (het was inmiddels al 8 uur 's avonds) voor het laatste stuk naar HCMC. Op het busstation werden we geconfronteerd met een afgeladen minibus vol Vietnamezen, kippen en bagage en wij hadden eigenlijk echt geen zin om ons daar bij te proppen, maar een keuze hadden we niet, want alles moest snel, snel, snel en voor we het wisten waren we al op weg.

In HCMC werden we om een uurtje of 11 ergens in een buitenwijk van de stad gedropt en werden we al snel omringd door motortaxi's en was er geen normale taxi te bekennen. Dus weer geen keus en tegen ons gevoel in achterop de motor, van te voren betaald (uiteraard te veel) en na wat gezoek om het hotel te vinden (met hulp van buurtbewoners) dan toch veilig op onze bestemming aangekomen.

De volgende dag hebben we ons lekker op een uitslaap ochtendje getrakteerd en zijn daarna op ons gemakje de stad gaan verkennen. Eerste indruk: wat een idioot druk verkeer, overal motors/scooters en een zebrapad is puur ter decoratie. Om bovenstaande redenen dan toch maar een tour geboekt. Dit keer namen we een wat meer gerenommeerd reisbureau in de arm, Sinh Tourist. Net als vele andere succesvolle bedrijven zijn er veel malafide bedrijfjes die proberen mee te liften op hun goede naam, dus dit keer hadden we ons huiswerk goed gedaan. Lang leve internet en het tripadvisor forum!

De eerste tour was een bezoek aan de Cu Chi tunnels, gecombineerd met een tour door de stad 's middags. De stemming was meteen al goed toen onze gids Tung Fu zich voorstelde onder de naam Kung Fu. Nadat hij zich had verzekerd dat er geen Chinezen aan boord waren, vertelde hij dat er vijf miljoen (!) scooters zijn in HCMC. De goedkopere van Chinese makelij kon je al kopen voor 300 dollar, al moest je niet vreemd opkijken als je motorfiets opeens in tweeën breekt. En zodra het geluid van zijn microfoon even wegviel, was het excuus natuurlijk ook dat deze 'made in China' was.

De Cu Chi tunnels zijn gebruikt in de Vietnamoorlog en liggen ten noordwesten van HCMC. Het totale stelsel is 200 km en reikt tot aan de grens met Cambodja. Organisch gegroeid door het aan elkaar koppelen van schuilkelders is het erg indrukwekkend om te zien en te beleven hoe het verzet zich organiseerde en verplaatste. Zelf hebben we ook iets van 20 meter in een tunnel afgelegd, voordat we het opgaven. Al was dit stuk tunnel nog eens breder en hoger gemaakt, veel meer dan 1m hoog en 60 cm breed was het niet.

's Middags brachten we een bezoek aan de stad zelf, met onder andere de Reunification Hall, het postkantoor, de kathedraal en het War Remnants museum op het programma. Vooral dit laatste geeft een ontluisterend inzicht in de Vietnam-oorlog. Ongelooflijk hoeveel chemicaliën de VS hebben gebruikt, met Agent Orange als triest dieptepunt. 80 gram van het gebruikte gif is genoeg om een stad van 8 miljoen mensen volledig uit te moorden. Niet alleen biedt het museum een overzicht van de oorlog zelf, maar ook in de naoorlogse gevolgen. Het is verschrikkelijk om te zien hoeveel tweede generatie kinderen nog verminkt ter wereld komen.

Op de laatste dag in HCMC zijn we de Mekong Delta ingedoken, want die wilden we toch niet helemaal overslaan. Van HCMH zijn we naar Ben Tre gereden en zijn daar de boot op gestapt voor een tocht over de Mekong en zijriviertjes. Het was mooi, maar niet te vergelijken met Si Phan Don en andere stukken in Laos. De rivier is veel breder en er is meer industrie. Na de boottocht was er nog een lunch met verse vis en een bezoekje aan de coconut candy factory, erg lekker trouwens!

Na HCMC zijn we naar Dalat gereden. Dalat is een stad in de bergen, "ontdekt" door de Fransen in hun zoektocht naar wat koelte en tegenwoordig bekend in Vietnam als de Honeymoon city met haar flower garden, love valley en paradise lake. Met name het oude station en de oude stoomtrein zijn favoriet bij het maken van trouwfoto's. Volgens de locals moet je in Dalat de natuur in dus wilden we een mountainbike of een canyonning trip maken. Het werd het laatste...

's Ochtends werden naar de meest toeristische waterval gebracht, waar we via een rodelbaan naartoe gingen. Bij de waterval aangekomen doken we snel het bos in op weg naar de minder toeristische plekken. Na de verplichte abseil oefeningen moesten we naast de volgende waterval echt aan de slag en ja aan de voet van de rots belandden we al meteen in het water. Het begin was gemaakt, droog zouden we de rest van de ochtend ook niet meer worden, want we zijn achterwaarts en voorwaarts door het water gegleden, zijn van 3, 7 en 10 (Mark) meter het water in gesprongen en door een waterval heen geabseild. Het was ontzettend leuk, af en toe een beetje eng, maar zeker de moeite waard! Er zijn foto's, maar die komen wat later.

's Middags zijn we met onze gidsen van die ochtend met de motor de stad & omgeving gaan verkennen. We zij met een kabelbaan de bergen ingegaan, daar aangekomen hebben we de grootste pagode in de omgeving gezien en zijn we naar paradise lake gelopen. Daarna zijn we naar een straat met oude Franse villa's tussen de naaldbomen gereden, hebben we het oude treinstation bekeken en zijn we als laatst naar de Happy Buddha (enorm groot beeld) gegaan.

Sinds gister zijn we in Mui Ne, een strandplaats bekend vanwege de vissaus die hier gemaakt wordt. Onze eerste indruk: ontzettend veel Russen en kitesurfers. Helaas bereikte ons vandaag het trieste nieuws dat de oma van Mark is overleden. Met ruim 100 jaar op een zeer respectabele leeftijd en niet helemaal onverwacht, maar daarmee niet minder triest. Het is enigszins onwerkelijk om op deze manier en afstand het nieuws te horen...

Morgen gaan we de zandduinen in, dus de volgende keer meer daarover en onze volgende bestemming Nha Trang.