Siem Reap & Phnomh Penh

Al weer ruim een week geleden kwamen we na onze busreis aan Siem Reap. De iPad bewees wederom zijn toegevoegde waarde, want Anne had werkelijk een prachtig hotel gevonden voor een hele schappelijke prijs. Geen luidruchtige buren dit keer, maar wel een infinity pool vlak voor onze voordeur. Een goed gevulde minibar met biertjes voor $1 en elke dag keuze uit vijf verschillende ontbijtopties deden de rest. Nodeloos om te zeggen hebben we er een paar dagen bijgeboekt en voldoende tijd aan het zwembad met een boekje en drankje onder handbereik doorgebracht.

Siem Reap is duidelijk van een andere orde van grootte qua toerisme dan enig andere plaats in Laos. Jaarlijks trekt het zo'n twee miljoen bezoekers, die vooral voor Angkor Wat komen. De afgelopen twintig jaar heeft de stad een enorme ontwikkeling door gemaakt, met een enorme hoeveelheid aan hotels, bars en restaurants tot gevolg. Als grvolg zijn er ook enorm veel tuktuks in de stad, het aantal keren "tuktuk sir?" oversteeg zelfs het aantal keer "Boat sir? Now's a good time!" in Varanasi.

Na een dagje zwembad hebben wij ons ook in een tuktuk gehesen, voor een eerste kennismaking met Angkor Wat. Na aanschaf van een ticket tegen westerse prijzen, was onze eerste dag de klassieke kennismaking met het enorme complex. O.a. Angkhor Tom, Bayon en Angkor Wat stonden op het programma. We waren duidelijk niet de enige bezoekers, er waren busladingen vol met vooral Chinezen en Japanners. Hoewel de tempels erg de moeite van het bezichtigen waard zijn, heb je hierdoor wel het idee dat je in een attractiepark rondloopt. Op een locatie bevond zich de zogenaamde Tomb Raider tree, waar ook de gelijknamige film is opgenomen; een fragment althans. Hier stond men dan ook rijen dik te wachten op een foto.

Beter aan ons besteed was Beng Mealea. Vanwege de afstand en slechte wegen op zo'n twee uur rijden per tuktuk, maar erg de moeite waard. Waar we het voorheen met één boom moesten doen, was dit hele complex één groot tempel-in-de-jungle complex. Erg leuk was dat je ook, onder begeleiding van een gids, alle half ingestorte gebouwen in mocht klimmen en rondlopen. Echt de meest bijzondere speeltuin ooit!

De derde en laatste dag van ons tempelbezoek hebben we gecombineerd met een bezoek aan een van de floating villages in de middag. 's Ochtends hebben we allereerst Bantey Srei bezocht. Het is een erg klein complex, maar het heeft bijzonder mooi beeldhouwwerk. Helaas was het hier zo mogelijk nog drukker dan Angkor Wat. Misschien dat ze hier, net als bij Disney, ook aan timeslots moeten gaan doen.

Na de lunch hebben we ons naar Tonle Sap begeven. Dit is een enorm groot zoetwatermeer, met rivieren die uitlopen tot aan Phnom Penh. Op het meer bevinden zich meerdere drijvende dorpen, vooral levend van de visserij. Volgens de Lonely Planet is het een van de 10 highlights van de Mekong Delta, dus vol goede moed begonnen wij aan het middagprogramma. Diezelfde moed zonk ons al snel in de schoenen bij het horen van de ticketprijs van $20 pp. Toch zetten wij door, we waren tenslotte al zover gekomen.

Onder begeleiding van twee jongens van rond de twintig, maakten we een tocht over de rivier richting het meer. Het uitzicht viel eerlijk gezegd wat tegen, en de stemming werd er niet beter op toen we bij een drijvend winkeltje werden afgezet. Hier konden we een lokaal weeshuis helpen, door het kopen van rijst of noedels. Maar dan tegen prijzen van $75 voor een zak rijst of $20 voor een doos noedels. Toen we aangaven dit toch wel erg duur te vinden, was het antwoord dat de rijst van ver moest komen. Onze ervaring van rijden langs uitgestrekte rijstvelden deed anders vermoeden en aangezien we na het kopen van de boottickets nog maar een paar dollar over hadden, lieten we hier toch maar verstek gaan. Nazoeken op tripadvisor gaf aan dat we zeker geen uitzondering waren met deze ervaring.

Om onze stemming weer positief om te buigen, hebben we onszelf 's avonds getrakteerd op een etentje bij Tell, een Zwitsers restaurant. Stiekem ons tweede bezoek, want de kaasfondue met witte wijn was ons de vorige keer erg goed bevallen! En we leven natuurlijk ook graag mee met de thuisblijvers in het koude kikkerland.

Nadat we ons heerlijke hotel definitief achter ons moesten laten, namen we de bus naar Phnom Penh. Ook dit keer konden we zeker de helft van de zes uur durende reis genieten van een gratis powerplate massage. Phnomh Penh is de hoofdstad van Cambodja en in alle opzichten een stad in wording. Het is moeilijk om voor te stellen dat in 1974, de begintijd van Pol Pot, de volledige stad binnen drie dagen tot een spookstad werd gemaakt. Onder het schrikbewind van de Rode Khmer moesten alle stedelingen op het platteland werken. Wie er maar enigszins intellectueel uitzag (een bril op had, of te weinig eelt op de vingers) was al gauw een vijand van De Staat en werd gemarteld en vermoord.

De gruwelijke geschiedenis is goed te beleven in de Tuol Sleng (S21) gevangenis en de killing fields. Op de eerste locatie, een voormalige school, werden verdachten 'ondervraagd'. Na de nodige martelingen kwam er een bekentenis, en werden medeverdachten aangewezen. Van de ca 30.000 gevangen waren er uiteindelijk maar 7 die het overleefd hebben. De gevangen werden terechtgesteld op de nabij gelegen killing fields. Met huiveringwekkende efficiency werden dagelijks 300 mensen op brute wijze om het leven gebracht. Kogels waren te duur, dus werden messen, bijlen en andere werktuigen ingezet.

Bij het bezoek krijg je een audiotour mee, die je op indringende wijze laat kennismaken met de killing fields. Hoewel niet macaber, is het ontluisterend om tussen de massagraven stukken kleding te zien die omhoog gekomen zijn. Op het midden van het terrein is een stupa gebouwd, met daarin de schedels en botten van de slachtoffers. Vanuit hun geloof is dit de beste manier om de slachtoffers te eren en te gedenken, vanuit Westers perspectief is het wat moeilijker om dat zo te zien.

De laatste dagen van Phnom Penh zijn we opgetrokken met Floris, een oud-collega van Mark. Hij stond aan het begin van zijn reis van ongeveer 1 maand door Cambodja en Laos, dus we konden hem de nodige tips meegeven. Cambodja is een land van contrasten, iets wat Floris ook ondervond. Een van de toeristische attracties is de shooting range, waar je met van alles en nog wat kunt schieten. Floris kreeg de vraag, nadat hij net uit de killing fields kwam, of hij geen zin had om een koe op te blazen met een bazooka. Iets waar hij toch maar vriendelijk voor bedankte.

Na de nodige gezamenlijke happy hour cocktails en biertjes hebben onze wegen ons gescheiden en zijn wij verder afgedaald naar Kampot. Vanaf daar zullen we waarschijnlijk binnen ongeveer een week de oversteek maken naar Vietnam, de volgende bestemming van onze reis!